Een korte rit op het programma, dus we pakken op ons gemak in. Vanaf ongeveer half zes vanmorgen bleef het droog. De ergste nattigheid is daardoor van de tent en de tarp af. We slaan ze uit en vouwen alles op. Als alles weer op de motor gebonden is, gaan we bij de receptie ontbijten, want onze yoghurt staat daar in de koelkast. We wensen Madlene veel succes met haar eventuele reis in het najaar en we vertrekken. Het is inmiddels best mooi weer, alhoewel onze maatstaven voor mooi weer inmiddels danig naar beneden zijn bijgesteld. Droog, warmer dan tien graden en weinig wind, noemen we tegenwoordig al mooi weer. Nu is er zelfs af en toe een stukje blauwe lucht te zien, dus we spreken al bijna van een uitzonderlijk mooie dag. We rijden om de stad heen en als we de randen ervan naderen, wil Marco toch even bij de eerste mogelijkheid van de weg af. Niet vanwege een mogelijk briljante fotostop, maar mijn koplamp begint steeds meer te knipperen. Hij doet het al een tijdje niet zo lekker en alhoewel Marco hem weer aan de praat had gekregen, vertrouwt hij dit niet. Om kortsluiting te voorkomen, wil hij toch even kijken. De parkeerplaats blijkt een Burger King te zijn en het stinkt er echt verschrikkelijk, alsof er iets is aangebrand. Waarschijnlijk staan we vlakbij het rookkanaal van de keuken. Een eerste inspectie leert dat het kapje dat het stekkertje van de lamp afdekt is gesmolten en om goed bij het lampje te kunnen, moet het dashboard uit elkaar. Gelukkig is een lampje het laatste dat aan een motor kapot gaat, dus er is geen enkele noodzaak dit makkelijk toegankelijk te bouwen. In het hoogst onwaarschijnlijke geval dat je lampje dan toch stukgaat, is het natuurlijk geen enkele probleem om je halve motor langs de weg te moeten demonteren om er bij te kunnen. Muggenzifter die daar moeilijk over doet. Gelukkig heeft Handige Harry de halve gereedschapswagen in zijn koffer overgeheveld en lukt het in ruim een half uur om een nieuw lampje, geïsoleerd met tape, weer keurig in de behuizing te krijgen.
Nu heeft hij koffie verdiend. Eten doe ik al niet graag bij Burger King en consorten, maar na bijna drie kwartier in die lucht gestaan te hebben, is elke aanvechting er iets te eten voor de komende weken zeker weg, dus dat slaan we over ondanks dat het al ruim lunchtijd is. Als we op het terras aan de andere kant, benedenwinds, zitten, komt er een Brit op een motor aangereden. Vrolijke gast die op weg is naar de Noordkaap en vraagt hoe alles was. Hij heeft zijn baas voor vier maanden gedag gezegd en is in Griekenland begonnen aan zijn reis naar het hoge noorden. Helemaal top natuurlijk.
Het is al laat als we doorgaan en na een half uur rijden verandert de omgeving geheel onverwacht weer in mooie natuur met bossen, nauwe kloven en snelstromende rivieren met hoge smalle smeltwatervalletjes. En weer zijn daar besneeuwde toppen in de verte. Ja het is veel van hetzelfde, want volgens mij schrijf ik ditzelfde riedeltje al een aantal dagen, maar het houdt niet op met mooi zijn hier en wij kunnen er geen genoeg van krijgen, dus dat komt goed uit. Dit wilde landschap wordt afgewisseld met het wat lieflijkere landschap met rustige, moerassige meren en grasland omzoomd door loofbossen. Dat moerassige is na al die regen, gecombineerd met de smeltende sneeuw hoog in de bergen, niet zo verwonderlijk. We zien hier regelmatig huizen die er uitzien als grote oude blokhutten. De kruislings geplaatste boomstammen zijn helemaal verweerd en de daken zijn voorzien van gras. Ze zien er heel authentiek uit. Andere huizen zijn gebouwd in een robuuste bouwstijl en donkerbruin geschilderd in plaats van voornamelijk wit, geel, grijs en rood zoals we dat verder veel gezien hebben.
Helaas begint de lucht weer te betrekken. Bij Berekak, lokaal bekend als Berkåk, lunchen we in een veredeld fastfood-restaurant bij een benzinepomp met worst. Het is er superdruk en het duurt even voor het eten er is, maar het is zeker niet slecht. In het algemeen zijn ze hier gek op worsten en dat is dan ook wat echt overal te koop is. Er zijn vele varianten: gegrild, gekookt, frankfurters, hotdogs, met kaas, met bacon, met zuurkool en dan op brood of met friet erbij… En ze eten ze rustig al vroeg in de ochtend. Daarnaast bestaat het assortiment uit hamburgers en smørbrød – een boterham met garnalen of zalm met ei en een klodder mayo. Op zich lekker, maar meestal erg koud (en zoetig brood) en na drie keer heb je het ook wel gezien.
Weer op weg worden de bergen alweer hoger en het landschap ruiger, dichtbebost en met wild water. Alweer… We rijden een smal dal in waar rechts kale steile rotshellingen met hoge sneeuwtoppen boven de bossen uitsteken. Ze glinsteren in de zon, die inmiddels weer vaker tussen de wolken doorkomt. Het wordt steeds mooier weer. Omdat we op internet niet veel campings konden vinden, hebben we besloten dat zodra we genoeg hebben gereden, gewoon een bordje zouden volgen dat een camping of hutten aangeeft, net zo lang tot we iets hebben gevonden. In een bocht staat een bord en we zijn precies op tijd om de afslag te nemen. Soms staan ze zo laat en moet je dan ineens een gravelpad opdraaien waardoor het voor mij lastig is om dan nog te stoppen.
Het weggetje leidt naar een waterval. Over de brug een stukje verder naar links ligt de camping. Er is een kleine tweepersoons hut vrij die eigenlijk heel goedkoop is. Het is er in de omgeving zo mooi, dat we spontaan besluiten twee nachten te blijven. Hier kunnen we ons vast vermaken. Onze hut is nummer 1 en ligt direct aan de waterval. Ja je wilde een waterval, nu zul je hem krijgen ook. Dag en nacht, tot je er genoeg van hebt. Uit ervaring weten we dat het geluid echt storend kan zijn, maar het valt hier erg mee.
Het is een fantastisch klein huisje van donker hout met veranda en een terrasje ernaast. Een rendiergewei versiert de voorgevel en op het witte valletje voor de ramen staan ook rendieren afgebeeld. Verder heel basic, maar wel met koud stromend water. Dat is handig, want het faciliteitengebouw ligt toch best een stukje lopen van ons verwijderd. Zo kunnen we in ieder geval makkelijk water pakken voor het koken of als we iets af willen spoelen. Water is eigenlijk altijd handig om binnen handbereik te hebben en als je er steeds voor moet lopen, merk je pas hoeveel je ervan gebruikt.
Een gepensioneerd Nederlands stel komt bij de waterval kijken en zij geeft ons nog een tip voor een mooie route om naar het zuiden te rijden. Die zullen we morgen eens even gaan bekijken.
Van de camping-eigenaresse krijgen we een stafkaart waarop ze een wandeling aanwijst die we morgen kunnen maken. Vanavond doen we verder rustig aan. De tent en tarp hangen we te drogen en we moeten boodschappen halen. De supermarkt is ongeveer 15 kilometer terug naar Oppdal. Het lijkt ons makkelijker om op één motor te gaan, dus ik spring achterop bij Marco die nu op mijn motor mag rijden. Oppdal lijkt in de winter een skioord te zijn, gezien de reclameborden en de hotels. Op dit moment is het niets bijzonders, maar er is een pinautomaat (geld krijgt hier vleugels, het vliegt je zak uit) en een keur aan supermarkten. Aangezien we geen opvallend prijsverschil tussen de supermarkten hebben kunnen ontdekken, alleen de kleinere buurtwinkel-supermarkten zijn duurder, kiezen we er willekeurig één. Ze zijn allemaal duur. Je moet echt een beetje opletten wat je neemt. Een bak kersen van bijna een tientje en een kilo jonagold-appels voor vijf euro zouden als je even niet oplet zomaar voor onaangename verrassingen bij de kassa kunnen zorgen en ook de kwaliteit is niet bijzonder. Vlees is helemaal duur, maar daarentegen in het algemeen van goede kwaliteit. Lekkerder dan wat je bij ons in de supermarkt koopt. Ze hebben uiteraard wel een enorme keuze aan worsten. Groenten zijn ook duur, want vaak uit het buitenland, met name Nederland, afkomstig. Een courgette van 5,5 euro tegen je zin (Marco) eten, lijkt me gekkenwerk, dus we beperken ons tot makkelijke groente die we lekker vinden en diepvriesgroenten vallen nog mee. Er is in alle winkels wel een ruimere keuze aan snoep en chocoladeproducten dan in Nederland, maar heel prijzig. Een grote reep chocolade kost zomaar 5 euro. Coca-Cola kost zo’n 3,5 euro per 1,25 liter. We hoorden dat een pakje sigaretten bijna dertien euro kost en een blikje speciaalbier kost zo’n 7,5 euro voor een halve liter. Nee dit is niet een land waar je je snel te buiten gaat aan allerlei lekkernijen en het is ook niet echt culinair. Veel Noren die aan de grens wonen, gaan naar Zweden voor drank, sigaretten en vlees. Je kunt hier eigenlijk alleen qua vis en schaaldieren je hart ophalen. De vis is van goede kwaliteit en niet veel duurder dan in Nederland. Met name in het Noorden was de vis wel betaalbaar. Het verbaast ons dat we toch behoorlijk wat heel dikke Noren hebben gezien. Aan de andere kant verdienen ze hier al snel goed en betalen ze geen inkomstenbelasting, dus dat scheelt enorm in je bestedingsmogelijkheden. De wisselkoers met de Euro zal voor ons ook niet meehelpen.
Vanavond wordt het voor ons geen culinair hoogstandje, want we hebben een keer zin in pannenkoeken. Voor het gemak nemen we een pak kant-en-klare pannenkoekmix waar alleen water aan hoeft te worden toegevoegd. Kost 4 euro. Ik denk dat je bij ons maximaal 1,50 betaalt. Dan nog bacon, stroop en een klein pakje boter en klaar.
In de hut pakken we onze brander zodat we buiten kunnen bakken. Dan liggen we vanavond niet de lucht van de pannenkoeken te herkauwen en het is inmiddels mooi weer. Daar moet je van genieten. De boter ziet er vreemd uit en ruikt nog gekker. Dit is op zeker geen boter. We zochten smør en nu blijkt dat we een beetje dyslectisch stonden te doen, want dit is iets met mors. Dat betekent ‘moeders’. Google translate levert op dat we met verse gist van doen hebben. Dit heb ik in Nederland nog nooit in de supermarkt gezien, dus niet herkend en het lag tussen de boter in. Dan maar pannenkoeken met olie bakken. Ze smaken verder prima.
We draaien na het eten een was, zodat we de laatste week uit kunnen zingen met schone kleren en het is zo weer half één voor we naar bed gaan. Het is door de bijna geheel blauwe lucht lichter dan ’s middags met de bewolking. Ondanks dat we nu in een gebied zitten waar weer een korte nacht zou moeten zijn, merken we er weinig van.