Omschakeling

Vandaag is het mooi warm weer. Daar moet ik wel bij zeggen dat warm momenteel voor ons al begint bij meer dan twaalf graden.
Het dal is hier breed met op bossen aan beide zijden en in de verte witte toppen, maar een kwartier op weg vernauwt het dal zich en rijden we in een dichtbeboste kloof waar de rivier links van ons snel doorheen stroomt. De hellingen liggen zo dicht tegen elkaar aan dat er flinke schaduwen vallen op de bossen aan de andere kant van het water en de rivier grotendeels in het donker ligt. In een bocht komt het licht tussen de hellingen door. Een lichtstraal valt precies op twee houten vissersbootjes die rustig over het water varen. Ze worden mooi uitgelicht tegen de donkere steile rotswanden.Op dit stuk is de rivier rustig stromend, maar als we iets verder omhoog gaan, stroomt het water weer in volle hevigheid door de rivierbedding. Zoveel snelstromend water als er in Noorwegen is, daar kun je volgens mij de hele wereld mee van energie voorzien. Toch hebben we nog niet veel waterkrachtcentrales gezien. Het zou ook wel zonde zijn van het landschap. We kunnen er geen genoeg van krijgen, al zien we dit nu al een aantal dagen achter elkaar. In de verte zien we ook weer de vertrouwde ronde kale bergen met sneeuw.
Deze wildere natuur vormt een contrast met het lieflijke landschap van grazige weides en glooiende heuvels waar we ineens inrijden. De wateren zijn brede traagstromende rivieren of meren, met moerassige randen geworden. Er zijn ook veel meer huizen. Deze zijn frivoler dan de huizen in het noorden. Hoe hoger we kwamen hoe eenvoudiger deze waren uitgevoerd. Weinig ramen en simpele vormen. Ze leken een beetje in zichzelf gekeerd, maar zeker sterk genoeg om de elementen te trotseren. Hier zien de huizen er weer gemoedelijker en sfeervol uit, met sierlijsten rond de vele ramen, erkers en dakkapellen en bloemen in de tuinen. In de bermen bloeien nu ook weer volop de lupines die fel afsteken tegen het frisgroene gras. Het mooie weer zal zeker bijdragen aan het vrolijke en huiselijke gevoel die deze omgeving bij ons teweegbrengt.

Deze meer agrarische stukken wisselen zich af met dichtbeboste delen met spaarzame bebouwing en weinig verkeer waardoor je je weer wat meer in het noorden waant. Uiteindelijk wordt het echt duidelijk dat je een grotere stad nadert. Het landschap doet denken aan die zoals we het in Zweden gezien hebben, bossen en meren. We passeren wateren die uitlopers en zijarmen van fjorden zijn.
Het is echt een hele verandering. Het is ineens druk op de wegen, de weg wordt breder en krijgt meer het karakter van een snelweg. Niet met af en toe een parkeerhaventje langs de weg, waar je foto’s kunt nemen, maar met officiële parkeerplaatsen. Het weer is natuurlijk ook een enorme omslag. Het is gewoon warm en we doen onze truien uit. We zijn nu een beetje zoekende wat we met onze dagen zullen doen. We waren door iedereen die via deze kant omhoog was gegaan, gewaarschuwd voor enorme wegwerkzaamheden. Lees: meerdere stukken van ruim 25 kilometer door grof grind rijden, ‘voorrijd-autos’ volgen en veel nood-verkeerslichten. Hiervoor hadden we extra tijd ingepland, want de boot bij Langesund wacht niet. We hebben wel wat hinder gehad, maar niets van deze orde. We rijden wel regelmatig over gloednieuw asfalt, waar nog geen markering opstaat. Waarschijnlijk is alles steeds net voordat wij kwamen afgerond. We lijken de koning en koningin wel. Doordat alles zo meeviel, hebben we tijd ingelopen. We besluiten in ieder geval een dag in Trondheim te blijven en dan verder te kijken wat we willen. Misschien wat staafkerken bezoeken of een mooie route opzoeken in het zuiden. Het is daar immers ook schitterend.
Eerst stoppen we bij een supermarkt aan een meer met ook weer een witte kerk. Het is er heerlijk rustig. Dûh, het is al gauw rustig als er een kerkhof bij is, rustigere buren kun je je niet wensen. Vreemd genoeg lift er een camping naast. Hier liggen wel vaker de campings naast de kerken met kerkhoven. Vreemd.

Dan rijden we langs grote stukken water, die met het mooie weer een heel zomerse sfeer geven. Als we een havendorp inrijden, lopen er mensen in badkleding en aan de steiger liggen luxe boten. Bij de huizen zijn mannen met ontbloot bovenlijf aan het tuinieren. Het is bijna een schok voor ons, niet die blote lijven, maar zo groot is de omschakeling. Het geeft wel een traditioneel vakantiegevoel. Geen regen, kou of wind, maar heerlijk weer, water, strandjes en een relaxte omgeving.
Na deze mediterrane idylle, gaat de weg echt een grootstedelijk gebied binnen. In het water ligt een dok dat boorplatformen bouwt en overal eromheen is wel iets van industrie te zien. Er komen ook wat meer flatgebouwen en grootschalige wijken in zicht. In Vikdal, zo’n 11 km van Trondheim hebben we een camping gevonden waar we eerst gaan kijken of er plaats is. Gelukkig is er nog plek genoeg. Het is zulk mooi weer dat we besluiten de tent te gaan gebruiken. We hebben natuurlijk nog wat dure nachten te compenseren. We blijven twee nachten. Het is even zoeken naar een plaatsje waar we met onze stroomkabel tot in de tent kunnen komen en waar het ook nog een beetje vlak is, want de velden liggen voornamelijk tegen de heuvel. Er is geen schaduw, dus zetten we ook de tarp op om wat in de schaduw te zitten. Ja, ja, we hebben al die dagen geklaagd over regen, kou of wind en nu gaan we zitten zeuren over de zon. Ongelooflijk!

We wandelen naar de supermarkt verderop en nemen, om het zomerse gevoel compleet te maken, zelfs een ijsje. Op de camping staat een Nederlander die vanavond zijn vrouw van het vliegveld moet halen. Zij houdt niet van lang autorijden, dus maakt hij vast kwartier en vliegt zij in. Prinses! Ze gaan met vrienden twee huttentochten in nationale parken maken. Klinkt leuk.
We doen lekker rustig aan ’s avonds en gaan op tijd slapen. Al zijn we een eind onder de poolcirkel het wordt nog steeds nauwelijks donker, maar het begint een beetje te wennen. Alhoewel ik het nog steeds lastig vind om niet die prikkel te krijgen dat je toch echt moet gaan slapen en als je dan wakker wordt het pas vier uur blijkt te zijn. Een wekker heb je niet nodig. Ongemerkt word je er ook heel moe van. Doordat het continu licht is wordt je steeds geprikkeld en voel je niet hoe moe je eigenlijk bent door de toch intensieve dagen. Tot je het echt toe kunt laten. In de winter hebben we in Finland het andere uiterste ervaren. Toen konden we met gemak de hele dag slapen. Het is dat we toen ook een druk programma hadden, waardoor je wel op moest staan, maar als we om half tien weggingen, voelde het alsof we om vijf uur ’s ochtends op pad waren. Een heel aparte gewaarwording net als het zomerse weer vandaag.