Na een een prima nacht, een perfect verzorgd ontbijt inclusief appelsap uit eigen boomgaard en nog even spelen met de honden, zijn we rond 9.30u vertrokken naar Kiel. In het dorp snel tanken, want op de snelweg is een litertje ruim 15 cent duurder. Een stevig wolkendek, zorgt voor aangenaam fris weer. Een goed eind op weg wordt dat wolkendek wat minder aangenaam en begint het te miezeren. Dan laten de wolken hun ware gezicht zien door middel van flinke regenbuien en voor we het weten is het Luxemburg 2014 all over again.
Bij een tankstation stoppen we om wat te drinken. Daar komen we een jongen uit Bergen op Zoom tegen die ook onderweg is naar de Noordkaap. Hij trekt noordwaarts door Noorwegen en gaat via Finland en de Baltische staten weer terug naar Nederland in vier weken tijd. Een Duitse motorrijder is ook op pad naar de Noordkaap, maar gaat via de Grote Belt-brug. Gaat nog druk worden daar… De andere motorrijders gaan naar een Harley-treffen in Hamburg.
Als we weer verder rijden wordt er gewaarschuwd voor file i.v.m. wegwerkzaamheden rond het volgende knooppunt en richting Hamburg zou je beter een andere weg kunnen volgen. Om te voorkomen dat we tussen de regenbuien door ook nog moeten zoeken, besluiten we gewoon onze weg te vervolgen en blijkt het best mee te vallen. De andere kant op staat het wel helemaal vast. Wij denken dat tussen de file doorrijden in Duitsland verboden is en we zien ook maar één motorrijder die het een stukje doet. Daarnaast zijn de banen zo smal dat het best lastig zal zijn.
De wind begint steeds verder aan te trekken en ook de regen neemt toe. Marco ziet zijn geest al dwalen voor de overtocht bij zulke wind, maar eerst moeten we nog maar op tijd in Kiel zien te komen.
Hoe dichter we bij Hamburg komen hoe drukker het wordt en ineens staan we echt helemaal vast. Er zit geen beweging in anders dan auto’s die besluiten alsnog de afslag te nemen. Mensen beginnen al uit auto’s te stappen en wanhopig te kijken. Marco heeft er weinig vertrouwen in en raadpleegt het orakel Google. De file kan wel 1,5 uur duren en Google biedt met zijn Maps ook meteen de oplossing. We kiezen voor de voorgestelde alternatieve route. Met de telefoon op zijn snelheidsmeter gepositioneerd (kniesoor die er op let hoe hard je rijdt, als je er maar komt), manouvreren we richting afslag en rijden we door Hamburg naar de andere kant. Om het nog makkelijker te maken, valt de communicatie uit, dus maar ouderwets signalen geven en Marco’s richtingaanwijzer volgen. De wat bochtigere wegen zijn wel een aangename afwisseling met het immer geräde aus rijden. De stijfheid wordt aanzienlijk minder. Via allerlei provinciale wegen komen we uiteindelijk weer bij de A7. Nu hopen dat we voorbij de file zijn. Nou, dat is gelukt… en hoe… de weg is zowat leeg en we kunnen behoorlijk doorrijden. Pas in de buurt van Kiel begint het weer druk te worden. Voor we de boot opgaan rijden we langs Shell, want met 1,30 is de benzine vast goedkoper dan aan de andere kant.
Hoe we precies de boot op moeten is in de drukte niet goed te zien, maar uiteindelijk komen we bij de incheck-loketten. Als we het ruim binnenrijden, kunnen we meteen rechts de motoren kwijt. Volgens de informatie die we ontvingen moeten we ze vastzetten met spanbanden en zou er vriendelijk personeel zijn om te helpen. De motorrijders die er al staan kijken hulpeloos om zich heen en niemand van het personeel lijkt genegen om te helpen. Vriendelijk was nou ook niet bepaald het eerste wat in je opkomt als je ze aanspreekt. Toen de ‘wanhoop’ nabij was, kwam een enigszins behulpzaam bemanningslid ons voordoen wat de bedoeling was. Dit was toch echt een heel andere manier dan in het voorlichtingsfilmpje te zien was geweest. Nu maar hopen dat ze rechtop blijven staan, want als er één valt, zijn het net dominostenen. Vervolgens op weg naar onze hut. Die is snel gevonden en is boven verwachting. Groot genoeg met zijn tweeën en met een redelijk raam.
Ons plan om in Kiel nog wat te eten is door alle vertraging niet gelukt en eer we goed en wel in de hut zijn geïnstalleerd is het 16.30u en om 17.15 moeten we uiterlijk aan boord zijn. Drie kwartier om heen en weer te gaan en ook nog wat te eten is erg krap, dus dan maar wachten tot het restaurant open gaat. Toch zijn we blij dat we ervoor gekozen hebben om gisteren al weg te gaan en vandaag het enigszins rustig aan te doen. We hebben veel extra tijd nodig gehad om op tijd in de haven te zijn en anders zou je op het laatst toch verrast kunnen worden door alle werkzaamheden onderweg met veel langzaamrijdend verkeer en serieuze files.
Rond 17.30 rollen de zweedse ballen de buffetbakken in en staan de garnalenbroodjes klaar, dus dat eten komt wel goed. Het is net IKEA. Nog een salade en fruit erbij en het is eigenijk een prima maaltijd. Inmiddels zijn de trossen losgemaakt en begint de boot de haven uit te draaien. Buiten op het bovendek is het wegvaren uit de haven goed te volgen. Het is toch altijd imposant om zo’n enorme boot (in ons geval de Stena Germanica) in zo’n verhoudingsgewijs vrij smalle vaarweg te zien draaien.
Als we buitengaats zijn rusten we in de hut wat uit, dan kunnen we later weer naar buiten om de Grote Belt-brug te zien.
1 Comment
Hallo meneer en mevrouw de Haas, alias zoefdehaas,
Jullie avontuur is begonnen!
Heel veel plezier en ik zal dagelijks jullie avondturen lezen.
Geniet van ieder moment, alles wat jullie meemaken en tegen komen op deze geweldige reis.
liefs, Monique