Ho, ho, ho!

Het is vast niet wat ze bedoelen met Scandinavisch slapen, maar we hebben heerlijk geslapen in de stapelbedden. En we mochten allebei boven 😉

Als we het trollenhuisje uitstappen is het droog en er is een blauwe lucht met wat wolken. Vooralsnog ziet het er goed uit, alhoewel duidelijk te zien is dat het de hele nacht geregend heeft. We vertrekken later dan gepland, maar de weg is lekker rustig dus dat rijdt goed door. We hebben wel wat wegwerkzaamheden, maar dat mag geen naam hebben. Na het gedoe van gisteren is een stukje langzaam rijden of een versmalling geen probleem. Vandaag ook niet de gebruikelijke speciale transporten van de vorige dagen. Deze kunnen wij meestal wel makelijk passeren, maar voor de auto’s en vooral campers die voor ons rijde kan het best een uitdaging zijn om in de ongeveer één-kilometer lange inhaalstrook de soms zeer brede gevaartes in te halen.

We rijden nog steeds over beboste heuvels met af en toe een grasveld en rechts soms een blik op de zee. Verder de gebruikelijke meertjes. De lupines hebben plaatsgemaakt voor fluitenkruid en koolzaad gemengd met een roodachtige grassoort en groen gras Er zijn ook andere leuke witte bloemetjes, maar gezien onze botanische kennis zeer beperkt is, hebben we geen idee wat het zijn.

Het waait nog steeds, alleen zijn we daar inmiddels aan gewend. Rond elf uur zien we twee Dethleffs Esprit rijden. Het kenteken zegt OTTO, dus dat zijn onze Britse vrienden. En ja hoor al toeterend en zwaaiend halen we ze in. We rijden een goed stuk door en moeten dan tanken en oo hun beurt rijden ze ons voorbij. Op een parkeerplaats aan het water aan de overkant van de rotonde stoppen we om te gaan eten. En daar staan ze ook. We lopen naar een picknickbank als het begint te regenen. De Britten roepen ons om bij hen binnen te komen zitten. Het wordt heel gezellig en de lunchstop duurt een stuk langer dan gepland. Het blijkt dat zij de nacht op dezelfde camping hebben doorgebracht als waar wij het huisje hadden. Alleen was die camping zo groot dat ze helemaal aan de andere kant stonden zodat de kans dat we elkaar daar tegen zouden komen klein was. Door de regen waren wij ook niet zo veel buiten die avond. Na 1,5 uur gaan we weer op pad. We krijgen hun adressen zodat als we naar Engeland/Schotland gaan, we langs kunnen komen. Ze wonen namelijk in schitterende delen van Engeland. We spreken af dat we die avond naar de camping proberen te komen. Ze staan namelijk op de camping die wij ook gepland hadden, maar waarvoor we in de plaats gisteren snel iets anders hadden geboekt. Er was weer veel regen voorspeld en een vast dak boven ons hoofd klonk beter. Rovaniemi is de hoofdstad van Fins Lapland en in de wind ter is het druk, dus zijn er veel hotels/appartementen die zomers niet te duur zijn.

Als we weer verder op weg gaan, begint het weer aardig te regenen en plots zien we de Dethleffs een andere afslag nemen dan wij. We volgen onze eigen route. Er zijn vast meerdere wegen die die kant op leiden.

We passeren de Finse grens, maar het landschap verandert niet veel. Enige tijd verder rijden we de Dethleffs weer voorbij.

Het wordt steeds drukker en het is duidelijk dat we stedelijk gebied naderen. Rovaniemi is best een grote stad zien we vanuit de omliggende heuvels. Na het tanken is het even zoeken waar nu precies de kerstman woont, maar uiteindelijk vindt de Garmin de weg voor ons. Er is parkeergelegenheid genoeg en nog gratis ook.

Santa Claus Village is opgezet als een dorp met houten gebouwen rond een plein waar de poolcirkel door loopt. We lopen langs het postkantoor van de kerstman op zoek naar een restaurant met toiletten. Als ik het drinken afreken en op mijn telefoon kijk blijkt het een uur later dan we dachten. We zijn helemaal vergeten dat Finland een uur tijdsverschil heeft (lekker suf ook als je er pas geweest bent en bijna een half jaar lang gebeld hebt met je dochter die dan altijd al net klaar was met eten terwijl wij nog moesten koken). Jammer want nu moeten we haasten. Er zijn geen kluizen dus we sjouwen alles maar mee. Eerst maar eens naar de kerstman zelf. Die zit tegenover de winkeltjes in een groot gebouw. Binnen loop je door gangenin winterse sfeer met houten bruggetjes met glazen kristallen in allerlei kleuren langs een grote slinger en uurwerk van een klok. Soms lopen er elven voorbij. Helaas mag je geen foto’s nemen, anders verkopen ze die niet meer. Het is stil om deze tijd. Dan moeten we wachten voor een grote deur en komt een elf ons halen. We mogen naast de kerstman zitten en hij maakt een praatje. Ja, hij spreekt zelfs een paar woorden Nederlands. Dan wordt de foto genomen en die kun je bij de uitgang zien en bestellen. Gelukkig zijn ze helemaal niet duur, ahum, maar iedereen neemt hem. Echt big business. Wij nemen hem toch ook maar, want speciaal voor de kerstman hebben we een kleine omrit gemaakt (dit is zo’n toeristenval die je niet kunt weerstaan). We wilden hier van de winter al naartoe, alleen hebben we toen toch gekozen voor het gemoedelijkere Äkäslompolo en dat is zeker een goede keuze geweest. Hier zit je toch meer in de stad en in Äkäslompolo veel meer in de natuur. Het is ook onvoorstelbaar dat Engelsen alleen voor dit een dagtrip of weekend boeken vanuit Engeland.

Maar goed het is allemaal lollig genoeg om toch ook even een brief van de kerstman voor Bella aan te vragen. Ze kan nu nog niet lezen, maar toch geinig voor later.

Als we weer buiten staan lopen we naar de witte lijn in de bestrating die de poolcirkel markeert. Het is hier erg druk met een kudde Duitsers die eindeloos over foto’s kunnen discussiëren terwijl ze maar op die lijn blijven staan. Haal verdomme die poot eraf! Een hint van een toch behoorlijke camera in de aanslag ging er ook niet in bij ze. Dan maar die foto met die lui erop, je kunt ze toch ook niet zomaar opzij duwen.

Dan zijn er natuurlijk nog de onvermijdelijke souvenirwinkels. Veel rommel, maar ook leuke dingen. Daarnaast zijn er winkels van al het echte moois dat Finland te bieden heeft: Iittala, Marimekko, Aarika en verschillende Finse merken met de mooiste zilveren sieraden. Daarnaast is er een Marttiini messenwinkel. De oprichter van het merk is in de jaren twintig van de vorige eeuw in Rovaniemi begonnen en heeft het merk groot gemaakt. Ze zijn prachtig en werken op Marco als een magneet. Ze hebben een leuk allround mes in de aanbieding, dus daar trakteert hij zichzelf dan maar op. Een andere winkel verkoopt mooie houten speeldoosjes onder andere van Moomin. Deze zijn kennelijk in trek bij de Japanners, want er staan vaak Japanse teksten bij of op. De verkoper oogt ook wat uitheems hier in Lapland en spreekt duidelijk Japans en geen Fins (we kunnen beiden niet verstaan, maar het klinkt toch echt heel anders).

We kijken nog in de Arctic Circle Cabin die in ijltempo is gebouwd om Eleanor Roosevelt te ontvangen tijdens een verrassingsbezoek aan Rovaniemi. Zij kwam in het kader van het wederopbouwproject naar de stad. Tijdens de Laplandoorlog in de tweede wereldoorlog is Rovaniemi volledig verwoest en is er naderhand vanuit een voorloper van Unicef steungeld gegeven om o.a. het toerisme naar deze streken te krijgen. Het gastenboek van de cabine is al vele malen vervangen want aan toeristen geen gebrek.

Langs Santa’s postkantoor verlaten we het dorp. Je kunt hier je (kerst)kaarten kopen en sturen en die worden dan als je wilt met kerst bezorgd. Helaas gaat het postkantoor sluiten, dus dit gaat niet meer lukken.

Het is echt geinig om hier een keer naartoe te gaan als je in de buurt bent en als er sneeuw ligt zal dat heel veel bijdragen aan de sfeer en de ervaring. Het is aan de andere kant natuurlijk een grote tourist trap, maar als je je daar op voorbereidt is het leuk.

We gaan op zoek naar het appartement Santa’s Studio voor vannacht. Door de wegopbreking rijden we er vreemd naartoe. Als we aankomen staat het stel dat het verhuurt (of tussenpersoon is) al te wachten. Ze blijken Baskisch te zijn. Wat doen die hier waar het koud en behoorlijk donker kan zijn? Omdat in Spanje geen werk was en veel Spanjaarden hier in de winter naartoe gaan, is hij hier gids geworden. Ze zijn zelf net terug van een vakantie naar Indonesië, maar zijn door alle toestanden met Qatar Airways vanaf zaterdag onderweg geweest om thuis te komen en vanmorgen pas aangekomen in Rovaniemi, waarbij ze vanuit Stockholm met de trein hebben moeten reizen. Ze hebben nog niet eens geslapen. Weg ontspanning van de vakantie…

Ze laten ons de studio zien, die helaas op de derde verdieping ligt. Dus wel even sjouwen. Ziet er voor dat geld verder prima uit, wel een erg knus smal bed. Je kunt zelf koken en een supermarktje is vlakbij. Het stadscentrum is op 4 km afstand. We halen alle koffers naar boven want dan kunnen we ze gelijk met het douchen even afspoelen. Ze zijn zo vies van alles modder en kunnen we ze gelijk herorganiseren.

We halen boodschappen en eten wat. Dan belt de buurjongen aan dat we onze motoren op zijn parkeerplaats hebben gezet. Marco had ze verplaatst om ze in het zicht te hebben, maar dat dit niet op deze plaats kon was niet duidelijk. Ja, dat Fins is ook niet echt heel lekker te begrijpen. Dus weer naar beneden om de boel te verplaatsen. Rond 21.15u zijn we met alles klaar. Het is te laat om Chris, Wendy, Mark and Mary op te zoeken op de camping.  We sms’en dat we het niet redden en hopen hen morgenochtend nog misschien bij toeval tegen te komen en anders ooit in Engeland. Zij gaan namelijk vanaf nu een andere richting op, naar Kalajärvi. De Britse Dethleffs Owner Club (je wist niet dat het bestond, maar zo’n reis is altijd erg leerzaam op velerlei vlakken) waar zij lid van zijn, is uitgenodigd om de 7e verjaardag van de Finse DOC bij te wonen. Ze waren al 4 weken onderweg want ja meteen maar een reisje er van gemaakt. Geef ze eens ongelijk! Als je met pensioen bent en je hebt zo’n mooie camper, dat is natuurlijk heerlijk.
Jammer dat onze wegen scheiden, want het had zeker gezellig geweest om ze vaker onderweg tegen te komen.